Το παιδικό δωμάτιο, το δωμάτιο του παιδιού, το δωμάτιο των παιδιών που κι όταν παύουν να είναι παιδιά παραμένουν παιδιά για κάποιους, το παιδικό δωμάτιο γι αυτόν ακριβώς τον λόγο παραμένει δια παντός παιδικό.
Στην ψυχή του γονιού, στη συνήθεια της κουβέντας…. Έτσι είναι αυτά. Όπως τα μάθει κανείς εξ αρχής, έτσι τα συνεχίζει και ειδικώς για το παιδικό δωμάτιο, αξίζει τον κόπο να συνεχίζει κανείς να το έχει παιδικό, ακόμα και αν το παιδί ή τα παιδιά που κάποτε το γέμιζαν έφυγαν από το σπίτι. Το παιδικό δωμάτιο θα παραμένει χρήσιμο ως παιδικό, με τα ίδια τα παιδικά του έπιπλα.
Αν μιλάμε για ένα μονό παιδικό κρεβάτι κολλημένο στον τοίχο, αρκεί κανείς να το δει ξανά, με αλλιώτικη όμως ματιά. Ένα μονό παιδικό κρεβάτι θα μπορούσε και να λέγεται καναπές που του λείπει όμως η πλάτη. Καναπές που αντί για πλάτη δική του έχει τον τοίχο σκέτο ή με μπόλικα, πολύχρωμα μαξιλάρια και αντί για σεντόνια με καρτούν, έχει επάνω του καλύμματα ασορτί με τις κουρτίνες, αποτελώντας με τον τρόπο αυτό ένα κουκλίστικο καθιστικό. Έναν ξενώνα για να μένει άνετα η ξαδέρφη που σ’ επισκέπτεται δυο φορές το χρόνο και μάλιστα, να έχει και άπλετο χώρο για να αποθηκεύει ένα σωρό δικά της πράγματα. Τα ντουλάπια που υπάρχουν κάτω από τα παιδικά κρεβάτια προσφέρονται για να κρύψει κανείς πολλά: από κουβέρτες και σεντόνια, μέχρι τις βαλίτσες του μουσαφίρη που δεν θέλει να τις έχει μες στα πόδια του, όσες μέρες θα έχει εκείνον μες στο σπίτι.
Ένα μονό παιδικό κρεβάτι στο πιτς φιτίλι μετατρέπεται σε κρεβάτι της γιαγιάς, όσα χρόνια και αν μεσολαβούν. Είναι βλέπεις, τόσο συνηθισμένο να ξαναγίνεται ο άνθρωπος παιδί όσο γερνά… Ένα ηλικιωμένο παιδί που χρειάζεται φροντίδα. Πόσο χρήσιμη λοιπόν φαντάζει τώρα η παιδική κουκέτα! Στον επάνω όροφο θα κοιμάται, όχι φυσικά η γιαγιά, αλλά η κυρία που την προσέχει. Στον επάνω όροφο θα μπορείς να κοιμάσαι κι εσύ, όταν έχεις αυπνίες και προβλήματα, οπότε σου χρειάζεται η θέα από ψηλά. Κι άσε κάτω τον κόσμο να βουρλίζεται…
Τα έπιπλα του παιδικού δωματίου μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις όλα. Έτσι όπως είναι ή μεταμορφώνοντάς τα ελαφρώς. Αφαιρώντας από πάνω τους τα αυτοκόλλητα και τις αφίσες και βάφοντας τα με ένα άλλο χρώμα, πιο ενήλικο. Γκρι αντί για ροζ. Σκούρο καφέ αντί για το απαλό γαλάζιο που είχαν. Όσο για την παιδική βιβλιοθήκη, άνετα χωρά τα βαριά, επιστημονικά σου βιβλία αντί για τον «Τρελαντώνη» ή τέλος πάντων, τα χωρά όλα. Και τα χοντρά βιβλία ιστορίας, και τα κόμικς, και το μικρό στερεοφωνικό για να μπορείς ν’ ακούς μουσικούλα την ώρα που διαβάζεις στο ήσυχο, κατάδικό σου αναγνωστήριο. Ωραία ιδέα κι αυτή. Ωραία ιδέα και εύκολα υλοποιήσιμη. Αρκεί να υπολογίσεις πλάι στα παιδικά έπιπλα και μια άκρως αναπαυτική πολυθρόνα.
