Δεν εννοώ να κάνεις το σπίτι σου να μοιάζει καφενείο. Μπορεί ήδη να μοιάζει, εξάλλου. Ποιος ξέρει από πότε έχεις να πλύνει ποτήρια και πιάτα. Άστο… ας μην το μάθω κι ας μην το ξέρει κανείς. Αυτό που εννοώ, είναι να φέρεις ένα καφενείο μες στο σπίτι. Μέσα στην κουζίνα, μέσα στο καθιστικό ή έξω […]
«Τασσοπούλου παιδί μου, στον πίνακα»
Αυτό το κόλλημα, πρέπει να το κουβαλώ λόγω εκπαιδευτικών γονέων, δεν μπορεί. Όχι το να διδάσκω. Το να με τρώει το μαράζι του μαυροπίνακα. Θα σκάσω αν τελικά δεν τον αποκτήσω σε κάποιο σπίτι, σε κάποιον τοίχο. Από την άλλη είναι τόσο απλό, τόσο απλός. Φτιάξτε τον εσείς τουλάχιστον, να λάβω από εσάς τη χαρά, […]
«Συνέχισε έτσι και θα κοιμηθείς στο μπαλκόνι»
Δεν είναι απειλή, πρόβλεψη είναι. Λογική παρατήρηση. Ακόμα και ανάγκη. Αν συνεχίσεις να περιποιείσαι τόσο το μπαλκόνι, αν συνεχίσει να κάνει τόσο αφόρητη ζέστη, θα φτάσει κι η στιγμή που θα κοιμηθείς εκεί. Όχι όμως σε άβολο ράντζο όπως παλιά, αλλά σε ξενοδοχείο πολλών αστέρων. Θα κοιτάξεις ψηλά και θα τα δεις. Εκατοντάδες αστέρια ανάμεσα […]
«Η μοναξιά ενός καλόγερου»
Η μοναξιά ενός καλόγερου μήπως είναι πλεονασμός; Αφού ο καλόγερος είναι μοναχός! Η μοναξιά ενός καλόγερου μήπως είναι παράλογη; Αφού ο καλόγερος έχει τόσα επάνω του, γιατί να νιώθει μόνος! Νιώθει στ’ αλήθεια μόνος; Νιώθει στ’ αλήθεια; Ένας καλόγερος (καλόγερος σπιτιού, όχι μοναστηριού) έχει και αισθήματα και χαρακτήρα (αισθήματα και χαρακτήρα βέβαια, έχει και ο […]
«Πιάνω το θέμα πιάνο»
Να το άφηνα; Δεν είναι πως υπάρχουν πολλά σπίτια με πιάνο, αλλά σε κάποια υπάρχει πιάνο, γι αυτό το πιάνω. Το θέμα. Μαζί κι ένα «λα της διαπασών» μπας και βρούμε συχνότητα να τραγουδήσουμε. Σε τόνο ρε θα ψάλλω. Ήμουν μικρή όταν τ’ άκουσα για πρώτη φορά: το πιάνο δεν είναι έπιπλο. Ω, ποία έκπληξις! […]
