Μπλε τοίχος με τον Άντυ Γουόρχολ σε διαστάσεις γιγαντοαφίσας στο χολ, γκρι τοίχος μ’ ένα μεταλλικό τραπέζι και ένα κρεβάτι ΜΟΝΟ στην κρεβατοκάμαρα, βαθύ κόκκινο με τον ριγέ καναπέ της μαμάς από το χωριό στο σαλόνι και τον κρυσταλλένιο πολυέλαιο με τις πορσελάνες στην τραπεζαρία. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι ότι πρόκειται για ένα σπίτι με ιδιαίτερο στυλ διακόσμησης, ή μάλλον με πολλά στυλ διακόσμησης.
Ναι. Μάλλον τώρα αρχίζει να ξεχωρίζει κάτι, ε; Μπα όχι, τίποτα; Ας τα ξεχωρίσουμε τότε μαζί…
“Μπλε τοίχος με τον Άντυ Γουόρχολ σε διαστάσεις γιγαντοαφίσας στο χολ”. Εδώ σας δίνω λέξη-κλειδί ή μάλλον όνομα – κλειδί: Άντυ Γουόρχολ, ο κατεξοχήν καλλιτέχνης της ποπ αρτ, ο βασιλιάς της.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν το πρώτο δωμάτιο είναι σε στυλ ποπ αρτ ή όπως το λέμε εμείς τα ελληνάκια “δυναμικό στυλ”. Το συγκεκριμένο στυλ δεν είναι δύσκολο να το ξεχωρίσεις και να το επιτεύξεις… Έντονα χρώματα σε τοίχους και έπιπλα και μπουμ! Δυναμισμός!
Γκρι τοίχος με ένα μεταλλικό τραπέζι και ένα κρεβάτι ΜΟΝΟ στην κρεβατοκάμαρα.
Χμμ… Εδώ, πιστεύω, όλοι υποψιαζόμαστε περί τίνος πρόκειται… Είναι μίνιμαλ σωστά; Λάθος! Το συγκεκριμένο στυλ είναι λιτό και ψυχρό, με σκληρές επιφάνειες όπως του μεταλλικού τραπεζιού (το στρώμα του κρεβατιού δεν μετράει) άρα πρόκειται ξεκάθαρα για λοφτ στυλ ή αλλιώς βιομηχανικό στυλ. Η αλήθεια είναι ότι είναι λίγο μπέρδεμα να ξεχωρίσεις στυλ μίνιμαλ από λοφτ και ζεν (ε ναι, υπάρχει και τρίτο) κυρίως μεταξύ ζεν και μίνιμαλ. Κάποιες απο τις κύριες διαφορές τους είναι ότι το ζεν και το μίνιμαλ έχουν απαλά και φωτεινά χρώματα ενώ το λοφτ έχει ψυχρές και ουδέτερες αποχρώσεις και ότι το μίνιμαλ έχει έπιπλα απλά σε γεωμετρικές γεωμετρικά γραμμές ενώ το ζεν συνήθως ξύλινα και το λοφτ πλαστικά ή μεταλλικά.
Βαθύ κόκκινο με τον ριγέ καναπέ της μαμάς από το χωριό στο σαλόνι. Βασικά εδώ θα σας δώσω ένα χιντ… Συντηριτισμός. Ε; Σας θυμίζει τίποτα; Φυσικά και σας θυμίζει. Σας θυμίζει αυτήν τη γιαγια, αυτήν τη γεροντοκόρη, με μόνο ενδιαφέρον μη βρει μια γρατζουνιά στο τραπέζι καρυδιάς, τριανταφυλλιάς, μουσμουλιάς και ότι άλλου δέντρου ξεπάστρεψε απο τον κήπο του γείτονα; Αρχίζετε να θυμάστε, το ξέρω. Πρόκειται για το κλασσικό στυλ της βικτωριανής εποχής, της οποίας ξέμεινε και αυτός που το υιοθετεί προφανώς, με τους καναπέδες με επένδυση με ύφασμα ριγέ, εμπριμε, με ρόμβους και καλά κεντημένους με μια βούλα στο κέντρο…είμαι μεγάλη φαν, το ξέρω φαίνεται αλλά δε συμπαθώ οτιδήποτε σηματοδοτεί το συντηρητισμό της αστικής τάξης των περασμένων αιώνων.
Ο κρυστάλλινος πολυέλαιος με τις πορσελάνες στην τραπεζαρία. Ένα πράγμα χρειάζεται να πω εδώ. Ρωμαίος και Ιουλιέτα, εεε λίγο αποτυχημένο θα δοκιμάσω μάλλον το άλλο, Γαλλία. Χμμ, καλύτερα…Λοιπόν, ρομαντικό στυλ, εδώ οι περισσότεροι θα φαντάζεστε ροζ τοίχους με καρδούλες κτλ. Όχι, όχι σας παρακαλώ, πρόκειται για το στυλ του γαλλικού σαλονιού, ξέρετε τι εννοώ, πολυτελή έπιπλα, πολυέλαιοι και βιτρίνες βιντάζ και γενικά αντικείμενα που αποπνέουν φινέτσα και στυλ.
Για να ξαναδούμε λίγο το σπίτι, έχουμε: ποπ αρτ, λοφτ, κλασσικό και ρομαντικό. Με λίγα λόγια έχουμε ένα σπίτι, πολυμορφικό. Υπάρχουν πολλά στυλ διακόσμησης, αυτά που σας είπα δεν είναι τίποτα το θέμα είναι να βρείτε αυτό που σας ταιριάζει περισσότερο στο χαρακτήρα και στο μπάτζετ, τα υπόλοιπα είναι εύκολα. Προσέχετε όμως, ένα μόνο στύλ στο σπίτι!