Το ντέρμπι ξεκίνησε, πάρε θέση: 2 vs 3.
Είναι θέμα θέσης. Είναι θέμα θέσεων. Ποία η θέσις μου; Ποία η θέσις σου; Του καναπέ, ποία η θέσις του; Και αν ξέρει ο καναπές τη θέση του, γνωρίζει πόσες θέσεις είναι καλό να έχει; Είναι θέμα δικό σου, δικό μου, είναι θέμα εκείνου στον οποίον ανήκει ο καναπές. Είναι θέμα τετραγωνικών. Είναι θέμα βαλαντίων. Είναι θέμα, όπως και να ‘χει.
Καναπές 3 θέσεων: Ανάλυση
Ο τριθέσιος. Σημαίνει, καναπές στον οποίο βολεύονται τρεις (αν μιλάμε για τροφαντές περιπτώσεις) ή τέσσερις (αν μιλάμε για λιγόφαγα πλάσματα). Πρόκειται για καναπέ στον οποίο δύνασαι να ξαπλώσεις, να απλωθείς, να τεντώσεις το κορμί σου, να ρίξεις ύπνο άνετο, δίχως να κινδυνεύεις να τσακίσεις τον αυχένα σου. Θα μπορούσε να ονομαστεί και «καναπές της παρέας». Χωράει κόσμος εκεί πάνω, μαζί με μαξιλάρια.
Καναπές 2 θέσεων: Ανάλυση
Ο διθέσιος. Σημαίνει, καναπές στον οποίο βολεύονται δυο (σε όποια κιλά ή διαστάσεις αν τους υπολογίζουμε). Καναπές στον οποίο ξαπλώνεις μεν, μα δεν τεντώνεσαι. Κοιμάσαι σε στάση εμβρύου ή με τα πόδια στα μπράτσα, δίνοντας ιδέες σε σύγχρονους Προκρούστηδες.
Ο διθέσιος καναπές δεν είναι μονάχα λύση ανάγκης, λόγω χώρου. Τι θέλω να πω: δεν επιλέγουν διθέσιο καναπέ, μονάχα όσοι δεν έχουν άπλα για να χωρέσουν μεγαλύτερο. Τον επιλέγουν κι όσοι έχουν κακοτοπιές να αποφύγουν.
Ήρθε, ας πούμε, η θεία η Μαριγώ από την Παλλήνη, να πραγματοποιήσει επίσκεψη μετά από μήνες, που σημαίνει βίζιτα αρμένικη μετά γλυκού σιροπιαστού. Την θεία τη Μαριγώ δεν θέλεις να την έχεις δίπλα σου διότι, πιάνει μάγουλα, πιάνει ρούχα, πιάνει μαλλιά, πιάνει χώρο μπόλικο, πιάνει συζητήσεις περίεργες, στριμώχνει. Πάτε και κάθεστε λοιπόν στον διθέσιο καναπέ και προσφέρετε στην θεία τη Μαριγώ την πολυθρόνα. Απλούστατο! Φαντάσου όμως, δυσκολίες που θα προκύπτανε αν ο καναπές ήταν τριθέσιος. «Αχ, να καθίσω εδώ κοντά σας, να σας χαρώ, να, εδώ, χωράω, είναι τριθέσιος ο καναπές…». Αχ και πάλι αχ, διότι θα στερεύανε τα επιχειρήματα κι άντε γλίτωσε μετά από τη θεία τη Μαριγώ…
Ψυχολογική Ανάλυση Καναπέ
Ας μην προσωποποιήσουμε το ζήτημα του καναπέ ενός σπιτιού και τέλος πάντων, ας μην το φορτώσουμε ολόκληρο στους ώμους της θείας της Μαριγώς, παρόλο που είναι παχυλοί κι αντέχουν. Στο κάτω – κάτω, μπορεί να είναι κουτσομπόλα, αδιάκριτη και φλύαρη, αλλά δεν είναι εκείνη το θέμα, αλλά οι προσωπικές ανάγκες που οδηγούν τον καθένα στον κατάλληλο καναπέ.
Ανάγκη για κάποιον είναι μια μεγάλη παρέα που στριμώχνεται ακόμα και στα μπράτσα, για να δει το Final Four τρώγοντας πίτσα. Ανάγκη για κάποιον είναι να βλέπει ντοκιμαντέρ για τους θησαυρούς του βυθού, έχοντας εκείνη ξαπλωμένη στα πόδια του, να της χαϊδεύει τα μαλλιά. Ανάγκη για άλλον, είναι να κάθεται σ’ έναν οποιασδήποτε χωρητικότητας καναπέ, να τα έχει καλά με τον εαυτό του και να περνά ολόκληρα βράδια διαβάζοντας και μασουλώντας νοστιμότατα, χειροποίητα καναπεδάκια.
