Η διακόσμηση του έρωτα
Διακοσμείται ο έρωτας ή μήπως διακοσμεί; Κι αν διακοσμείται, με τι; Χρειάζεται σοκολατάκια μέσα στο μικρό γυάλινο μπολ που στέκεται επάνω στον μπουφέ; Χρειάζεται κεράκια αναμμένα; Χρειάζεται τζάκι με φωτιά; Χρειάζεται κάτι ή έχει τα πάντα; Όλα τα χρειάζεται και τίποτα. Ο έρωτας γλυκαίνει από μόνος του. Ο έρωτας φωτίζει από μόνος του. Ο έρωτας ζεσταίνει και ανάβει από μόνος του. Ο έρωτας φέρνει τα πάνω κάτω από μόνος του και τελικά διακοσμεί από μόνος του, παρόλο που αν λίγο προσεχτικά τον παρακολουθήσεις, από του παραθύρου το τζάμι ή την μισάνοιχτα αφημένη μπαλκονόπορτα, θα δεις πως οι καθημερινές του συνήθειες, μάλλον ακαταστασία γενούν.
Ο έρωτας έχει συνήθειο να τσαλακώνει τα σεντόνια, όσο καλά κι αν έχουν στρωθεί. Έχει συνήθειο να μπλέκει τα μαξιλάρια. Να πετάει κάτω τα σκεπάσματα. Να γλιστράει στα κιλίμια και να τα ρίχνει από τους καναπέδες που είχαν σταθεί.
Ο έρωτας έχει συνήθειο να αφήνει πιάτα άπλυτα, ποτήρια άπλυτα, μαχαιροπίρουνα άπλυτα, πολλά. Δεν χαλαλίζει από το χρόνο του για δουλειές. Από την άλλη, έχει συνήθειο πολύ να τα μπερδεύει τα σερβίτσια. Δικό μου φλυτζάνι είναι αυτό ή δικό σου; Στο ποτήρι αυτό πίνεις ή σε εκείνο; Έχει σημασία; Ο έρωτας τρώει από το ίδιο πιρούνι, γεύεται από το ίδιο κουτάλι, πίνει από το ίδιο ποτήρι, ακόμα και αν το κρασί είναι διαφορετικό.
Ο έρωτας έχει το συνήθειο να μετατρέπει το χαλί σε κρεβάτι. Να μετατρέπει το κρεβάτι σε τραπέζι. Να μετατρέπει τον πάγκο της κουζίνας σε καθιστικό που κάποιος κάθεται επάνω του, κοιτάζοντάς την να του μαγειρεύει. Ο έρωτας έχει το συνήθειο να αλλάζει το συνήθειο. Αυτό είναι ο έρωτας. Αυτός είναι.
Ο έρωτας γεμίζει τα βάζα με λουλούδια. Αυτό το κάνει, ναι και μάλιστα με φρέσκα. Δεν του αρκεί το αποξηραμένο άνθος, ούτε τα γυμνά κλαδιά.
Ο έρωτας γεμίζει το μπάνιο. Μπρος στον καθρέφτη ξαφνικά, βρίσκονται να καμαρώνουν δυο οδοντόβουρτσες και στο ντους δυο άνθρωποι, να ξεπλένονται μαζί, ξεπλένοντας μαζί και κάθε φόβο, κάθε δισταγμό, κάθε σημείο του κορμιού ή του μυαλού, που είχε κάποτε λερώσει η μοναξιά.
Ο έρωτας γεμίζει το χώρο, την κάθε γωνιά. Ο έρωτας γεμίζει το χρόνο, την κάθε στιγμή. Ο έρωτας αλλάζει τις ισορροπίες που έως τότε είχε το ρολόι. Όσο νωρίς και αν ξυπνά, βρίσκεται πάντα να αργεί. Πάντα αργοπορημένος να φεύγει τελικά για τη δουλειά, γιατί ήθελε και πέντε ακόμα λεπτά, και άλλο ένα, και λίγο ακόμα…
Ο έρωτας όταν υπάρχει σε ένα σπίτι, φαίνεται, όπως φαίνεται επίσης και όταν δεν υπάρχει και είναι αυτός ακριβώς, ο έρωτας, ο ακριβός, που είτε υπάρχουν λεφτά είτε όχι, διακοσμεί με πολυτέλεια κάθε τετραγωνικό και κάθε ελάχιστη στιγμή.
Συγγραφέας Κωνσταντίνα Τασσοπούλου