Ας μηλήσουμε για διακόσμηση, αλλά μη με διορθώνετε, ξέρω τι γράφω! Όχι, πως δεν το έχω εύκολο το ορθογραφικό, μα τώρα να, το έχω δικαιολογημένο. Αφού θα μιλήσουμε για τη διακόσμηση που βασίζεται στο μήλο, τελικώς δεν θα μηλήσουμε;
Είναι το Φθινόπωρο καλά στερεωμένο και τα μήλα ταξιδεύουν από τις μηλιές στον πάγκο κάθε λαϊκής αγοράς κι από εκεί, στον πάγκο κάθε κουζίνας. Για ποια διακόσμηση ανησυχείς, όταν στη μεγάλη στρογγυλή πιατέλα, στο κέντρο της τραπεζαρίας σου δεσπόζουν μήλα σε μονό αριθμό και σε χρώμα σχεδόν βυζαντινό; Τα κόκκινα μήλα του Ζαγορίου που αγόρασες, δεν έχουν θέση μέσα στο ψυγείο, αλλά μέσα στις καλύτερες πιατέλες σου ή σε ένα όμορφο καλάθι ή σε έναν δίσκο μοναδικό. Να τα βλέπει το μάτι, να τα χαίρεται το χέρι, να τα λιμπίζεσαι εσύ και ένα – ένα, κάθε μέρα να τα τρως. Κόκκινος Οκτώβρης. Γιατί όχι και πράσινος;
Είχα κάποτε βάψει το σπίτι μου στο χρώμα που έχει το ξινόμηλο και σου ομολογώ πως ήταν τόσο, μα τόσο γλυκό. Σπίτι μικρό με πολλές λευκές λεπτομέρειες όπως τα αλουμίνια από τα παράθυρα ή οι συσκευές στην κουζίνα. Έψαχνα χρώμα για να μπορεί να γειτνιάσει και με το λευκό, μα και με το μπεζ που είχαν τα ντουλάπια. Ευθύς μου ήρθε το ξινόμηλο. Πολλοί το λεν χρώμα του κίτρου, μα φρούτο το ένα, φρούτο το άλλο, το θέμα είναι πως δίνει ζωντάνια στο χώρο και χαρίζει άποψη. Βέβαια, ομολογουμένως, η άποψη που χαρίζει είναι τόσο έντονη που κάποια στιγμή, όταν ο πράσινος κύκλος σου τελειώσει, θα θελήσεις σε κάποιο άλλο χρώμα να στραφείς. Στο κάτω – κάτω, και τα μήλα δεν τα τρως όταν σου φύγει η εποχή τους…
Εκείνο το φιρίκι;Το φαντάζεσαι σε κουρτίνα; Με λουλούδια ή φρούτα ή κάτι φλοράλ στο μεγαλύτερο μέρος της και κάτω, εκεί προς το πάτωμα, να γίνεται βελούδινη. Να βαραίνει. Φαντάζεσαι ένα κίτρινο νόστιμο στο τελείωμα; Πόσο θα φέγγει μέσα στο γκρίζο που μέρα τη μέρα πλησιάζει. Σε λίγο θα έχουμε Νοέμβριο, το ξέχασες;
Το μήλο βρίσκει τη θέση του σε κάθε κουρτίνα, δίχως να τη λερώνει. Είτε ως σκούρο κόκκινο, να αποδίδει κάτι αριστοκρατικό και φινετσάτο – αλλά βαρύ – είτε ως σάπιο, να αποδίδει κάτι πιο ρομαντικό, πιο κοριτσίστικο, πιο ήπιο που πλάι του θα μπορεί να ταιριάξει τόσο ο γκρι καναπές, όσο και η καφετιά πολυθρόνα.
Το μήλο βρίσκει τη θέση του σε κάθε κουρτίνα ακόμα και ξεφλουδισμένο. Αυτό το απροσδιόριστο ανοιχτό μπεζ της σάρκας του, είναι θαρρείς το ιδανικό για φύλλο κουρτίνας εσωτερικό, που το ανεμίζει ο αέρας. Ταιριάζει με όποια εξωτερική κουρτίνα κι αν του φορέσεις, οπότε όταν με τον καιρό θελήσεις να αλλάξεις κουρτίνες, θα βαστήξεις σταθερές τις εσωτερικές και θα αλλάξεις μονάχα τις άλλες που τις πλαισιώνουν.
Το μήλο μπορεί να βρει τη θέση του σε κάθε τοίχο του σπιτιού, σε κάθε δωμάτιο, σε κάθε σπίτι. Στο δικό σου, στο δικό του, στο δικό μου. Μονάχα στου γιατρού ίσως δεν καταφέρει ποτέ να βρει κάποια θέση, γιατί αν βασιστούμε σε όσα λέει η παροιμία, εκεί που συνηθίζεται το μήλο, συνηθίζει να κάνει πέρα ο γιατρός…
Συγγραφέας Κωνσταντίνα Τασσοπούλου