Να βγει χαλί ή να μη βγει, ιδού η απορία. Ιδού η απορία, αλλά πού να είναι η απάντηση! Ας την ψάξουμε. Κάπου θα βρεθεί. Ίσως και κάτω από το χαλί…
Τα χαλιά είναι ένας σίγουρος τρόπος να ζεσταθεί το σπίτι, γι αυτό και στρώνονται κατά κύριο λόγο το Φθινόπωρο, λίγο πριν πιάσουν τα χειμωνιάτικα κρύα και πάλι, κατά κύριο λόγο ξεστρώνονται την Άνοιξη, λίγο πριν πιάσουν οι μεγάλες ζέστες. Όμως, υπάρχει όντως ανάγκη να στρώνονται και να ξεστρώνονται κατά τις αλλαγές των εποχών ή μήπως θα μπορούσαν και να στέκονται πάντα στο πάτωμα, όλο τον καιρό και ανεξαρτήτως καιρού; Αυτό ακριβώς είναι το ερώτημα. Η απορία.
Τα χαλιά, είτε είναι μοκέτες που απλώνονται από τη μια γωνιά ως την άλλη, είτε είναι φλοκάτες μικρές που μπαίνουν πλάι στο κρεββάτι, είτε είναι τετράγωνα, χειροποίητα, με περίτεχνα σχέδια, μεταξωτές ή μάλλινες κλωστές, προσφέρουν όντως ζεστασιά στο σπίτι. Όχι μονάχα ουσιαστική, δηλαδή προστασία από το κρύο, αλλά και μεταφορική. Ζεστασιά στο μάτι. Στην όψη. Δείχνουν σαφώς το σπίτι πιο γεμάτο, αυτό που λέμε, ζεστό. 
Βασισμένος σε αυτήν ακριβώς την άποψη μπορεί κανείς να αποφασίσει να μην ξεστρώσει τα χαλιά του τώρα που ήρθε ο καιρός να τα ξεστρώσει. Να τα αφήσει εκεί, να γεμίζουν το χώρο, να τον στολίζουν ως έπιπλα, να τον θερμαίνουν, μεταφορικώς. Να τους ρίξει μονάχα ένα καλό πλύσιμο κι έπειτα να τα αφήσει να καλοκαιριάσουν…
Από την άλλη, γιατί να μην τα μαζέψει κανείς; Άλλη αίσθηση είναι όταν έρθει ο καύσωνας να περπατάς ξυπόλυτος στο μάρμαρο, να συνέρχεσαι λιγάκι από την κάψα και άλλη να περπατάς πάνω στο καθαρό μαλλί και να σου φλέγεται η πατούσα. Εντελώς άλλη αίσθηση, αλλά και πάλι, εντελώς άλλη αίσθηση να μένουν ξαφνικά στο σπίτι άδειες επιφάνειες, κενές, εκεί που πριν υπήρχαν τα χαλιά.
Άκρη δεν βγαίνει. Τουλάχιστον δεν βγαίνει εύκολα. Κάθε απάντηση έχει τα δίκια της και κάθε απόφαση έχει τη λογική της. Μήπως να βρισκόταν η μέση λύση; Να βγουν και να μη βγουν, δηλαδή. Να αντικατασταθούν ίσως;
Τα μάλλινα και βαριά, μεγάλα χαλιά, να μαζευτούν σε ρολό και να κατέβουν στην αποθήκη, σωστά τυλιγμένα, για να επανέλθουν όταν με το καλό επανέλθουν και τα μεγάλα κρύα. 
Στη θέση τους να τοποθετηθούν άλλα χαλιά. Καλοκαιρινά. Από ψάθα ή από υφάσματα λεπτότερα όπως το βαμβάκι, ακόμα και χειροποίητα χαλιά, φτιαγμένα με βελονάκι. Σε χρώματα απίθανα, καλοκαιρινά, σε λευκό ή απαλό μπεζ, σε όποια απόχρωση μπορεί κανείς να φανταστεί. Αυτή η τελευταία είναι γενικώς μιας πρώτης τάξεως ιδέα για το καλοκαίρι. Ιδέα για το μπαλκόνι. Όχι για να στρωθούν στο μπαλκόνι- αλίμονο, εκεί τα χαλιά δεν έχουν θέση. Να πλεχτούν όμως εκεί. Κάτι βράδια με φεγγάρι, με μπύρα δροσερή και με φίλους γύρω – γύρω από το τραπέζι, να λένε τα νέα τους όσο εσύ περνάς την σταυροβελονιά…
Να βγει χαλί ή να μη βγει, ιδού η απορία.
