It’ s ΜΑΡΤΗ time
It’s really Μάρτη time και είναι ο Μάρτης πολλά παραπάνω από μήνας. Βραχιόλι ακριβό φτιαγμένο από φθηνές κλωστές που μπορεί να προστατεύει απ’ τον ήλιο, απ’ το μάτι το κακό, ακόμα κι από κάθε τι πονηρό, φθονερό, ίσως και δόλιο…
It’s really Μάρτη time και είναι ο Μάρτης ερυθρόλευκος. Φτιαγμένος από κόκκινο και άσπρο. Από αίσθηση αντίθεσης. Πριν ήταν Χειμώνας, τώρα Άνοιξη. Πριν ήταν αλλιώς, τώρα αλλιώς πάλι είναι. Αίσθηση αλλαγής φέρνει ο Μάρτης. Η ώρα θα αλλάξει, κάπου εκεί στα τέλη του. Η εποχή ήδη άλλαξε από τις αρχές του. Οι αρχές του όμως, πάντα σταθερές, σαν τις δικές μου. Απ’ όταν ήμουνα παιδί θυμάμαι τον Μάρτη να χαμογελά απ’ το παράθυρο, με ένα δεμάτι αχτίνες. Απ’ όταν ήμουνα παιδί θυμάμαι τον Μάρτη πρώτο, να με εμποδίζει να παρακολουθήσω τα μαθήματά μου στο σχολείο. Απ’ όταν ήμουνα παιδί, θυμάμαι να τυλίγεται επάνω μου ο Μάρτης. Να τον φοράω κάθε χρονιά. Τώρα να το ξεχάσω;
It’s really Μάρτη time και φοριέται παντού, όχι μονάχα στον καρπό. Όταν αφήνεις το κόκκινο μαξιλάρι επάνω στον άσπρο καναπέ, είναι Μάρτης. Όταν σκεπάζεσαι με μια λεπτή κόκκινη κουβέρτα, ενώ κατάσαρκα τυλίγεσαι με τα λευκά, κολλαριστά σου σεντόνια, είναι Μάρτης, όπως και όταν μια ρίγα κόκκινη, στρυμώχνεται πλάι σε μια λευκή που στρυμώχνεται κι αυτή πλάι σε μια άλλη κόκκινη και στρώνονται νόστιμα επάνω στο τραπέζι. Όταν μια κουρτίνα ριγωτή σε άσπρο και κόκκινο, χορεύει τρελά στο παράθυρο, Μάρτης δεν είναι; Προστατεύει κι η κουρτίνα από τον ήλιο και το αεράκι φυσάει προς τη σωστή κατεύθυνση, του Καλοκαιριού.
It’s really Μάρτη time όταν ένα χαλάκι κόκκινο βρέχεται από τις σταγόνες του ντους, στην άκρη της λευκής μπανιέρας. Όταν μια ζακέτα λευκή φοριέται πάνω από ένα t-shirt κόκκινο. Όταν ένα λευκό παιδιάστικο καλσόν συνδυάζεται με κόκκινα παιδικά παπούτσια ή μια γραβάτα κόκκινη δένεται στο λαιμό του άσπρου πουκαμίσου. Όταν ένα οποιοδήποτε κόκκινο δάκρυ στάξει επάνω στο τελευταίο του Χειμώνα χιόνι. Όταν ένα άτσαλο, άσχημο κομμάτι βαμβακιού, ρουφήξει με βουλιμία μία σταγόνα από αίμα. Όταν μια κόκκινη βάρκα σκίζει τα κύματα, μια κόκκινη σκέψη ματώνει το μυαλό, μια κόκκινη αίσθηση πλέκεται στο κενό που είναι πάντα λευκό.
Μάρτης είναι και ο κόκκινος δείκτης στο λευκό καντράν, το κόκκινο βιβλίο στο ράφι το λευκό, όπως και το λευκό βιβλίο που φωλιάζει στην κόκκινη βιβλιοθήκη. Μάρτης είναι και ο ανεξίτηλος κόκκινος μαρκαδόρος που σαλιώνει την κολλαριστή σελίδα ή και οτιδήποτε κόκκινο αποφασίσει να γειτνιάσει με οτιδήποτε λευκό, χαρίζοντας στο μάτι έναν από τους ομορφότερους και εντονότερους χρωματικούς συνδυασμούς που υπάρχουν, που μάλιστα, αν τον κοιτάξεις από πολύ μακριά ή απλώς πολύ κουρασμένα, θα σου υπενθυμίσει πως από την ένωση αυτή, όπως και από κάθε ένωση, θα γεννηθεί κάτι καινούργιο και όμορφο. Συγκεκριμένα εδώ, το ροζ.