…κι ήρθε η στιγμή της αλλαγής. Η ώρα της. Οι μέρες των ξεκινημάτων. Της αλλαγής ο καιρός. Αλλάζοντας δεν είναι που ξεκινά κάτι κανείς; Για σκέψου.
Όταν απλώς συνεχίζει να πηγαίνει, έχει ήδη βρει ρυθμό που τον πάει. Έχει ήδη αποκτήσει σταθερότητα. Ρουτίνα. Στην αλλαγή είναι που ξεκινούν τα ξεκινήματα. Πλεονασμός. Επίτηδες. Μπας και ξεκινήσεις κι εσύ…
Σεπτέμβρης και φύτρωσαν καθιστικά στα σκουπίδια. Τα πρόσεξες; Σε κάθε τετράγωνο κι από ένα έπιπλο αφημένο. Να, δυο παλιές μπορντό πολυθρόνες που έχουν ανάγλυφες ταπετσαρίες και σίδερα που χάλασαν και που αν καθίσεις επάνω κινδυνεύεις να γδαρθείς. Ένας καναπές παλιού σχεδίου, μπεζ. Ένα μικρό ξύλινο έπιπλο με ράφια. Ένα ντουλάπι από κόντρα πλακέ που σάπισε. Καρέκλες που κουτσάθηκαν. Σανίδες που έσπασαν. Στρώματα που έχουν κοιμίσει για καιρό τα ίδια ζευγάρια και πρέπει πια να πεταχτούν. Τα στρώματα, όχι τα ζευγάρια… Θα κοιμηθούν σε μια πρωτόγνωρη πολυτέλεια οι γάτες, για μια έστω βραδιά, όμως από αύριο που θα περάσει το φορτηγό του Δήμου και θα μαζέψει ό,τι βρει, θα επανέλθουν στα κανονικά. Στα σκαλάκια. Στο γκρίζο κομμάτι του τσιμέντου. Σ’ ένα κεραμιδί κεραμίδι, σπασμένο.
Σεπτέμβρης κι ό,τι μπορείς πέταξέ το. Για την ακρίβεια, πέταξε όσα δεν μπορείς. Όσα σε κούρασαν. Όσα έπιπλα χάλασαν, πάλιωσαν και δεν φτιάχνονται ούτε χαρίζονται σε φίλους. Αυτά να κατεβάσεις πλάι στον κάδο των σκουπιδιών, γιατί μπορεί ένα κομμάτι τους να κάνει σε κάποιον.
Σεπτέμβρης κι ήρθε η ώρα να αλλάξουν χρώμα οι κορνίζες. Όχι τα κάδρα. Το γύρω τους. Το πλαίσιο. Αν είχες μια παλιά χρυσή κορνίζα που σου θυμίζει άλλες εποχές και ξενερώνεις, πάρε το πινέλο και ξεκίνα. Κόκκινο; Πράσινο βαθύ; Μαύρη ακόμα. Κάνε την όπως σου ταιριάζει. Άλλαξέ την. Αν είχες κάποια ριχτάρια κρυμμένα, βγάλε τα στο φως. Μεταμόρφωσε τον καναπέ σου. Άλλαξε τις μαξιλαροθήκες. Άλλαξε τις κουρτίνες. Η μαμά μου κάθε τέτοιον καιρό, συνήθιζε να φέρνει στο προσκήνιο τις πιο βαριές κουρτίνες. Η μαμά μου μάλλον με έμαθε να αλλάζω, που είναι στη ζωή μου ό,τι πιο σταθερό…
Η χαρά της αλλαγής θα σε αγγίξει. Κρύψε βαθιά μες στη ντουλάπα το καθημερινό σου σερβίτσιο και βγάλε έξω εκείνο το πιο καλό, που σου είχαν κάνει δώρο και το φύλαγες. Μην το φυλάς. Άστο να εκτεθεί. Ζήσε το. Ευεργέτησε τον εαυτό σου με αλλαγές. Ένα βάζο να αλλάξεις, θα δεις αλλιώς το τραπέζι σου. Μια ματιά να ρίξεις στη ζωή σου αλλιώτικη, θα μπορέσεις ακόμα και τούμπα να την φέρεις. Τη ζωή. Πέρυσι τέτοιον καιρό είχα κι εγώ πολλά αλλάξει. Να μ’ ακούς. Η λάμπα αν αλλάξει στο παλιό σου πορτατίφ, το ίδιο το δωμάτιο θα δείχνει διαφορετικό.
Σέρβιρε τον καφέ σου στην κούπα που έχει πια μελαγχολήσει. Σου είπε κανείς πως τα αντικείμενα αρέσκονται να παραμένουν σ΄ αχρηστία; Αν σου το είπε είναι ψεύτης, όμως δεν σου το είπε και γίνεσαι ψεύτης εσύ. Και το σπίτι θέλει βάψιμο κι είσαι ψεύτης που αρνείσαι να το δεις. Αν σου λείπουν τα λεφτά, φέρε φίλους και κάντε το μαζί. Θα είναι ίσως κι αυτό μια σημαντική αλλαγή: να μάθεις βοήθεια να ζητάς και όχι πάντα να πληρώνεις…
Όλα όσα σου λέω, μη νομίζεις, πράξη θα τα κάνω. Εγώ πρώτη. Εμ, πώς αλλιώς; Και θα βάψω (μαζί με φίλους), και θα μετατρέψω τα κάδρα μου, και καινούργιο καναπέ θα αγοράσω. Αν κι εσύ θελήσεις καινούργιο καναπέ, ακολούθα με. Ακολούθα μας. Στο νέο κατάστημα GAND, επί της οδού Κηφισίας, αριθμός 129 που θα μπορεί να σε υποδεχτεί από το Σάββατο 29/09, δίνοντας εμπράκτως το παράδειγμα της αλλαγής. Επίσημα πια, η εποχή GAND στο Πικέρμι λαμβάνει τέλος. Αλλάζουμε!
Συγγραφέας Κωνσταντίνα Τασσοπούλου